Avete presenza lo slogan tanto di moda attualmente? #maiunagioia lo vediamo scritto ovunque. Un poi, noi mugugnoni, ci rispecchiamo in questo tormentone; siamo sempre pronti a trovar qualcosa che non va… Beh noi avevamo una canzone già anni e anni fa (1968) una canzone simbolo del maiunagioia, cantata dal buon Parodi. Sicuramente non l’avrà cantata pensando all’hashtag, ma se capite un pò il genovese vi salterà subito all’occhio come questa canzone sia da “maiunagioia!!”

TESTO: (Preso da qui)

Avéivo acatòu ‘na bèlla seiçénto,
a l’andâva velôce ciù fòrte do vénto.
Ve cónto ‘n pö a stöia de cómm’a l’é andæta
che ‘n çìnque menûti me l’àn sùbito fæta.

Prìmma ve dìggo o mestê che mi fàsso,
comìnso a dêx’ôe, mezogiórno so’ ‘n stràsso,
véndo a söda lescìvia e savón
e de palànche ne fàsso ‘n vagón.

Sciù e zu pe-o pòrto co-a motociclétta,
con polegrìnn-a, spasétta e pagétta,
goâgno di mùggi de monæe da çénto
e me vén coæ de catâme a seiçénto.

Làscio a màchina davànti a ‘na pòrta
me gràtan sùbito a rêua de scòrta;
a spòsto ciù ‘n la, int’ina vîa làrga,
apénn-a gîo l’éuggio me frêgan a tàrga.

Arîva i tedéschi: «verbotte versciure»
e me fàn fêua cìrca mêzo motôre;
ciàmmo i ingléixi pe caciâli vîa:
se màngian tùtta a caroserîa!

Pàssa ‘n figeu con doê bèlle figìnn-e
o me svîa tùtte e lanpadìnn-e.
Ànche mæ fræ pe curâse l’angìnn-a
o fa fìnta de nìnte o se màngia a bobìnn-a.

Pe vixitâlo arîva ‘na mêga
e o radiatô a l’istànte a se frêga.
Pe rispètto a-a scénsa stàggo quêto.
Lê a n’aprofìtta: fa fêua o tapêto.

Ma chisà cöse credéivan ch’a fôse:
a l’êa ‘na seiçénto mîga ‘n pandôçe!
Vàggo a denoçiâ tùtto a l’istànte.
Àtra sanpâ: m’àn xatòu o volànte!

O mæ portinâ ch’o l’é çénto chìlli
o s’asétta drénto e o me sfónda i sedîli
e seu mogê ch’a l’é tùtta finéssa
a s’apòggia davànti: adîo parabréssa.

Pöi arîva a fìggia. Che signorìnn-a!
Con quàttro susoìn a me sciûga a benzìnn-a.
Pàssa ‘n legêra con ‘na brùtta mìcca:
‘na mêza dentâ o me rozìggia a marmìtta!

Vàggo pe câxo a trovâ mæ coxìn.
Ghe trêuvo in câza croscòtto e pistoìn.
Gh’é restòu quàrche tòcco li da-o marciapê:
o métto inta còrba e o pòrto a-o strasê!